Even (af)rekenen

Het heeft wat langer geduurd dan ik had gehoopt, maar het aantal van vijfhonderd verkochte boeken is onlangs ruim overschreden. De reacties van familie, vrienden, oud-klasgenoten en collega’s zijn hartverwarmend: ‘jij lag bij mijn vrouw op het nachtkastje’ en ‘ik was de paria van de kerstvakantie, want ik wilde weten hoe het afliep’, et cetera. Sommigen hielden het pennetje erbij om mij op fouten te wijzen. Dank. Inmiddels heb ik er een stuk of zestien genoteerd, waarbij de historische onjuistheid op pagina 10 (niet Isabel Perón, maar de junta werd natuurlijk gedwongen in 1983 af te treden) toch wel het meest aan mij knaagde. Anderen citeerden de stijlbloempjes waar ze van genoten hebben en vrijwel iedereen leest de Tango van Bedrog in een ruk uit zodra de eerste hoofdstukken gepasseerd zijn.

Omdat ik geen uitgever heb, moet ik zelf langs de boekwinkels. Soms in consignatie, soms op voorraad en soms wijst men mij erop dat er tegenwoordig zoveel self-pubbers zijn, dat ze er niet aan kunnen beginnen om me op te nemen. Kleine succesjes, kleine teleurstellingen. De CEO’s van een aantal AEX-fondsen heb ik een proefexemplaar gestuurd, een enkeling bedankt daarvoor. Tango van Bedrog werd gepresenteerd aan de bibliotheekcommissie van de Witte. Dat is leuk voor de bekendheid, maar het boek moet vooral gekocht worden en niet geleend! De MBA-opleidingen en business ethics vakgroepen in Nederland heb ik ook aangeschreven: Tango van Bedrog is toch een prachtig voorbeeld van hoe het werkt in de praktijk? Nyenrode en Erasmus antwoorden, maar het wordt tijd om te rappelleren. Verder houd ik verhaaltjes bij Probus, Rotary en de Lions. Steeds meer komt de klemtoon te liggen op ‘wat zou jij gedaan hebben?’ en: ‘het gaat niet om de klokkenluiders, het gaat om degenen die de klok niet hebben geluid.’ Leuk was het radio-interview bij La Hora Naranja in Argentinië. Ik krijg daarvandaan ook veel reacties. De recensies in het Wijkblad Benoordenhout (wie het kleine niet eert…) en den Haag Centraal stemden tot tevredenheid. En dan de vrijwel dagelijkse berichten op LinkedIn en Facebook. Kortom, ik besteed minstens drie uur per dag aan promotie.

Een maand geleden verscheen er een artikel in de NRC over “De schrijver als zwoegende ZZP’er”. Dat gaat over de karige verdiensten van een auteur en eindigt met de verzuchting: “Schrijven is voortploeteren als een galeislaaf, ook al volgt de beloning pas aan het einde van een woeste en uitgestrekte oceaan.” Gelukkig zit ik er niet zo in, want schrijven is hartstikke leuk, en hoef ik er mijn brood niet mee te verdienen. Maar ik vraag me af hoe een broodschrijver dat doet. Als goed controller kan ik jullie een inzicht geven in de waaier van opbrengsten:

Directe verkoop uit eigen voorraad                                   € 19,95

Verkoop vanuit de website tangovanbedrog.nl                  € 11,54

Directe verkoop in consignatie                                           € 11,00

Verkoop vanuit Centraal Boekhuis – België                       €   9,86

Verkoop vanuit Centraal Boekhuis – Nederland                €   8,52

Verkoop vanuit Centraal Boekhuis – Bol.com                    €   8,01

Verkoop via Amazon                                                          €   6,32

Verkoop e-book vanuit de website tangovanbedrog.nl      €   6,52

Verkoop e-book via Amazon                                               €   2,66

Verkoop e-book via Kobo                                                    €   1,76

Ziehier het verdienmodel van de verschillende distributeurs. De druk- en opslagkosten van een boek zijn € 4,00, dus mijn marginale opbrengst varieert van € 2,32 tot € 15,95. Daar moeten nog de vaste kosten van redactie, vormgeving, website en promotie vanaf (€ 7.500). Ik heb dus nog even te gaan.

Een schrijver die zijn boek via een uitgever uitgeeft ontvangt zo’n 10% – 11% van de verkoopprijs ex BTW, in dit geval zou dat € 2,00 zijn – ‘apengeld’. Daar staat tegenover dat hij geen vaste kosten heeft. Al met al een schrale vergoeding voor dat “voortploeteren”. Als je het zo ziet, is het nog een wonder dat er zo’n 150 schrijvers zijn die meer dan het minimumloon (€ 19.836) verdienen. Daar moeten ze toch 10.000 boeken voor verkopen.

Al met al, schrijven doe je voor je plezier en het uitgeven voor de kick. Volgende week begint de Boekenweek, misschien moeten we allemaal wel in Corona-quarantaine, tijd om Tango van Bedrog te kopen of te downloaden.

Un abrazo.

PS Op 4 april ben ik in een mooie boekhandel, Verkaaik te Gouda. Mocht je in de buurt zijn, kom langs: https://www.verkaaikboeken.nl/agenda-items/meet-greet-pieter-de-nooij/