Een selfpubber moet zijn boek zelf aan de man brengen

Een vliegende start! Een goede vriend neemt 85 boeken af als hij gehoord heeft dat commissarissen, accountants, lawyers en zakenbankiers op de korrel worden genomen. Kennelijk heeft hij iets met hen te verhapstukken. Een salespitch bij Van Lanschot levert nog eens een bestelling van 36 boeken op als kerstcadeautje. En dat nog voordat het boek is gedrukt. In mijn enthousiasme besluit ik tot een oplage van 1.500 exemplaren.
In de zomer had ik al een lijst van 700 mensen uit mijn netwerk opgesteld. Ik neem een proefabonnement op LinkedIn-Professional en zie tot mijn verbazing dat ik al 450 connecties bij elkaar heb gescharreld in de loop der jaren. Met enige schroom ga ik kennissen en kennissen van kennissen persoonlijk aanschrijven van wie ik denk dat ze tot mijn doelgroep horen (de gemiddelde BNR-luisteraar). LinkedIn groepen krijgen een eerste mededeling van de thriller die eraan zit te komen.

Met Pumbo wordt de distributie geregeld. Zodra de website in de lucht komt – met bestelknop – wordt mijn eerste blog gepubliceerd, zes weken voor de publicatie. Dat moet ik tot kerstmis volhouden. Wat een gepiel om zo’n blog met behulp van WordPress op de site te krijgen! Maar de volgers zijn meteen enthousiast, en mooier nog, de eerste bestellingen komen binnen via Boekenbestellen/Pumbo, zelfs van een oude vriend die ik in 40 jaar niet gezien of gesproken heb.

Social Media en zo

Omdat ik drie jaar geleden mijn vrijwel niet gebruikte Facebook pagina had opgedoekt, moet ik tot mijn eigen afschuw een nieuwe pagina optuigen. Ik stort me opnieuw in de wereld van de sociale media en kom tot de onthutsende gewaarwording dat de algoritmes iemand uit Indonesië als Facebookvriend voorstellen met wie ik vijf jaar geleden niet anders dan een face-to-face contact heb gehad. Rara. Een fanatieke groep volgers gaat alles ‘liken’ wat ik schrijf. Fenneke schrijft een bericht op haar tijdlijn waar 87 mensen op reageren. Zelfs het kopen van advertentieruimte op Facebook sla ik niet over, maar dat levert rare reacties op.
De visitekaartjes die ik heb laten drukken met een QR-code erop waardoor je rechtstreeks op de site kunt komen, is op borrels en bijeenkomsten een ideaal middel om over mijn boek te beginnen.
De eerste bestellingen geven een enorme kick. Je realiseert je dat je lezers tenminste 15 uren van hun leven aan jouw boek spenderen. Is dat wel de moeite waard? Nicoline, met wie ik in een bestuur zit om een boek te maken over het Rotterdamse Studentenverzet, geeft een prachtige recensie en ik voel me minder schuldbewust.

De dag van publicatie komt dichterbij. Het eerste persbericht wordt aan het begin van de week vóór publicatie verzonden, het tweede persbericht de dag na de presentatie. Inmiddels blijf ik dagelijks aan mijn netwerk werken. De eerste proefexemplaren gaan de deur uit; de Volkskrant antwoordt dat ze het zullen bekijken, maar dat ze 60 boeken per week krijgen aangeboden. Heeft iemand nog een goede entree voor me?

De presentatie in Pulchri

De try-out van mijn presentatiespeech (blog 6) houd ik bij Probus. Zondag 17 november volgt de presentatie in Pulchri met 100 aanwezigen. Dat is een groot succes, maar ja, het is wel een thuiswedstrijd. Een van de hen had het boek in twee dagen uit. Hij is razend enthousiast. Wat wil een schrijver nog meer? Met mijn kleinzoon Berend als kassier verkoop ik die dag 56 boeken.

De volgende dag begint het taaie promotiewerk weer. Ik bel de pers na om te zien of ik succes heb. Dat valt (nog) niet mee, ondanks enkele goede entrees. Alleen de Edese Post, Ede Stad (ik ben geboren in Ede) en 070Den Haag besteden aandacht aan Tango van Bedrog. Omdat ik kan zien bij welke boekwinkels boeken zijn besteld, begin ik de recensie van Nicoline op hun sites te plaatsen. Dat voelt een beetje neppig, maar vooruit, het is voor het goede doel.

Deze week is het Sinterklaas. Thomas stuurt me een scan van de cadeauzoeker van lootjestrekken.nl. Goed zo, Thomas, jij hebt het begrepen!

Un abrazo